სტუკა :დ

Custom domain-იც გამიუქმდა აქ, ჯანდაბას წაუღია :დ

გახდომის 10 დღე - Mission Accomplished

ვერ მოვიცალე და ჰა :შ

მოკლედ, ბევრი რომ არ ვილაპარაკო, ვჭამდი ბოსტნეულს და ხილს, ყველს და სუპებს :დ დავრბოდი და დავდიოდი, დაახლოებით საათი და 30 წუთი (“10 000 ნაბიჯი =] ). მშია სულ, ახლაც, დილითაც, საშინლად მინდა ტკბილეული :დ ალბათ, გადამივლის მაინც.

ახლა მთავარი - შედეგი. 10 დღეში - მინუს 3 კილოგრამი და შედარებით კარგი ფიზიკური მდგომარეობა, ნაკლები სიგარეტი.
კარგია ეს ყველაფერი, გაიზ ;)

გახდომის 10 დღე - დღე 6

oh hai.

 დღე 5.
მენიუ: დღეს დავლიე კეფირი, ვსიო :დ ახლა სტაფილოს და ბულგარულს ვჭამ
ვარჯიში: walked 5,769 steps on 8/13/2011, 9:06 PM in 64 minutes. :დ


ბტწ, მინუს 2 კილო :P

გახდომის 10 დღე - დღე 5

ვინანე, რომ გარშემო ყველამ იცის, რომ გახდომას ვცდილობ. ვისაც არ ეზარება, მაძლევს რჩევებს, პირში მიყურებს კივილით "ეს არის დიეტაა? ხორცს რატომ ჭამ???" და ამისთანები. ჩუმად უნდა გამეკეთებინა.
 დღე 5.
მენიუ: ყავა, მჟავუნას სუპი, ფარშირებული ბადრიჯანი, კიტრზ/პომიდორზ, მჭადი და ყველი. ყავები და წყალი, ბუნებრივია.
ვარჯიში: 49 წუთი ჯოგინგი/სწრაფი სიარული, 2,611 ნაბიჯი, 147ისა.
 
კარგად ბრძანდებოდეთ :პ

გახდომის 10 დღე - დღე 4

დღეს ცოტა გვიან მომიწია გაცუნცულება :)

დღე 4.
მენიუ: ყავა, სუპი,  სალათა მაიონეზით :ცრყ:  3 ნაჭერი ყველი, მჭადი, 1 ნაჭერი ხორცი, წყალი, წყალი, წყალი, ყავაააააააა. საზამთრო ისევ ცვეტშია :დ
ვარჯიში: 41 წუთი ჯოგინგი, შესვენებებით, დღეს არ მივლია, პატარა ვორმ-აპი გავაკეთე უბრალოდ, 1915 ნაბიჯი, 107 კკალ :)

მეტის დრო რომ მქონდეს, ვიზამდი :/

გახდომის 10 დღე - დღე 3

იეეე, მოვედ.
დილით გარკვეული მიზეზების გამო მანქანით არ წავედი სამსახურში და ფეხით ჩავირბინე (+)

დღე 3.
მენიუ: ყავა, ბოსტნეულის სუპი, ცოოტა ბულიონი (რომლისგანაც მუცელი ამტკივდა :დ) სალათა კიტრზ/პომიდორზ, 1 კატლეტი, 2 ნაჭერი ყველი, ყავა,  წყალი, წყალი, წყალი. ისევ ვუყურებ საზამთროს, რა ვქნა.
ვარჯიში: 35 წუთი ჯოგინგი/სწრაფი სიარული, 2264 ნაბიჯი, 127 კალი :დ

ნამცხვარი კი მიყვარს, მაგრამ ისე არა, რომ თავი გავიგიჟო და ძალიან მომინდეს.
ეს 3 დღეა ეშმაკი მექაჩება, გულის წასვლამდე მინდა ნამცხვარი :დ
ჰო, სხვათაშორის, რაღაც თავისით გამოდის, რომ გაცილებით ნაკლებს ვეწევი, უბრალოდ, აღარ მსიამოვნებს ხოლმე, ნახევარ ღერამდე ჩავალ და ვაგდებ.
ბაბაი :)
 უი, ჰო, სასწორი მომიტანეს, ავიწონე დაააა არაფერი, მერე დავწერ თუ რამდენი დავიკელი :პ

გახდომის 10 დღე - დღე 2

ჰი
ზურგის კუნთები მტკიოდა მთელი დღე :[ უფრო სწორად, წელის. მოკლედ, საშინლად ამოვარდნილი ვარ ნი ტო შტო სირბილიდან, სიარულიდანაც :პ
დღეს გადავწყვიტე  ნაკლები მეჯოგებინა და ჯერ-ჯერობით მეტი სწრაფად მევლო, რომ მივეჩვიო.

დღე 2.
მენიუ: ყავა, აკროშკა,  სალათას ფურცლები/მოხარშული ქათამი,  3 ნაჭერი ყველი, ყავა, მწვანე ჩაი, წყალი, წყალი, წყალი. ვუყურებ საზამთროს :პ
ვარჯიში: 32 წუთი ჯოგინგი/სწრაფი სიარული, 1266 ნაბიჯი, 71 კკალ

შემპირდნენ, ხვალ სასწორიც მექნება  ^_^

გახდომის 10 დღე - დღე 1

ორშაფათი. დილით, როგორც ყოველთვის, თავი ძლივს ავწიე, სამახურში მივედი, ყავა ჩავისხი, მაცივრიდან გამოვიღე ბარяმბოს ესკიმო და პირში ჩავიდე, პარალელურად ვათვალიერედბი ჩემი დის ქორწილის სურათებს, რომელშიც შაბათს ვიქეიფეთ. ერთ-ერთ სურათში ვზივარ, აი, ნუ, დედა ღორი. ნაყინი ჩავაგდე ნაგვის ურნაში, ყავას უშაქროდ ვსვამ, მადლობა ზეცას.
დავიგრუზე, დავითრგუნე და დავიბოღმე ყველა ჩემ გამხდარ თანამშრომელზე.

გამახსენდა, რომ აიპოდში მაქვს აპლიკაცია - პედომეტრი, რომელიც ითვლის ნაბიჯებს, დამწვარ კალორიებს, დისტანციას და ა.შ. ჰოდა აქ გადავწყვიტე რამე მეღონა ჩემ ფორმებთან დაკავშირებით.

Here goes nothing - 10 დღე საცდელი პერიოდი. სხვათაშორის, აიპოდის აპლიკაცია ნაიკის მხარდაჭერითაა შექმნილი, შედეგები და სტატისტიკა თავსდება ნაიკისვე საიტზე, ყველაფერი გრაფიკულად, ლამაზად და გასაგებად არის ასახული.
ამავე საიტზე არის რჩევები დონეების მიხედვით - დამწყები, საშუალო, ექპერტი და ეტ სეტერა.
მოკლედ და კონკრეტულად.

დღე 1.
მენიუ: ყავა,  სალათა კიტრი/პომიდორი, 1 მჭადი, 2 ნაჭერი ყველი, ყავა, მწვანე ჩაი, წყალი, წყალი, წყალი, საზამთრო.  დღეს კიდევ ერთ ჩაის ვაპირებ :)
ვარჯიში: 20 წუთი ჯოგინგი/სწრაფი სიარული, 1147 ნაბიჯი, 64 კკალ (რა ცოტაა, ბლია :(

ჰოო, ვინაიდან სასწორი მე არ მაქვს, ხვალ ავიწონი სადმე და ციფრებშიც მეცოდინება ეს ყველაფერი.

წარმატებებს მისურვებთ, მესმის, მადლობა :დ

გახდომის 10 დღე - Challenge accepted

ჩემი ერთ-ერთი უკანასკნელი სურათის, სადაც ვგავარ ნუპაგაძის ღორს, ნახვის შემდეგ, რამე უნდა ვიმოქმედო. პირველ ეტაპზე გადავწყვიტე 10 დღით შემოფარგლება, პროექტის სახით, ლოლ.
მაშასადამე,  დღეს სირბილს ვიწყებ და მოგვიანებით დავწერ ყველაფერს.
რომ არ ვწერო, არაფერსაც არ გავაკეთებ :დ

Записки cумасшедшего. ნაწ. II

ჰაი :) მოკლედ, გავაგრძელოთ ჩაჩუბეთის ამბები!

წინა პოსტში ნახსენები მოვლენების ნახევარიწლის შემდეგ, ზაფხულში, ისევ გადავწყვიტეთ წასვლა. ამჯერად ჯერ მეგობრები გავუშვით, ორი ბიჭი და ორი გოგჩო. ორ დღეში კი მე და ჩემი კურსელი ვაპირებდით ჩასვლას. მერე აზრი მომივიდა - ჩავსულიყავით ერთი დღით ადრე, დავმალულიყავით დაღამებამდე და შეგვეშინებინა :) ასეც გავაკეთეთ: ჩავედით, ფეხით მივედით  და მთელი დღე მდინარესთან გავატარეთ.  დაღამდა, სახლს მივუახლოვდით.

Записки cумасшедшего. ნაწ. I

ჰოოო...

ზოგადად, ბავშვობიდან სულების და მოჩვენებების და ეგეთების არ მეშინოდა. ვერ ვიტვყი, არ მჯეროდა მეთქი - მჯეროდა, მაგრამ მეგონა, რომ ეს ყველაფერი ჩემგან ძალიან შორს არის და დაცული ვარ. ასე ბედნიერად ვცხოვრობდი მანამ, სანამ პირადად არ გამოვცადე რაღაც, რასაც არ აქვს არანაირი რაციონალური ახსნა (ყოველ შემთხვევაში, მე ასე ვთვლი).

პრინციპში, ჩემი გამოცდილება დაიწყო ძალიან ბანალურად - "თეფშის ტრიალით". თვითონ პროცესსზე აღარ დავიწყებ მოყოლას, ბევრისთვის  ისედაც ცნობილია. მხოლოდ იმას ვიტყვი, რომ მთელი ღამე ოთახში "სინათლის სვეტი" გაჩერებულიყო, ჩემი სახე თავის ქალის ფორმების მოხაზულობით ანათებდა, ეს ყველაფერი დააგვირგვინა მანსარდაში ხანძარმა და ელექტროენერგიის მიწოდების შეწყვეტამ იმ სახლში.

მაგრამ, ახლა სხვა მოვლენებზე მინდა მოგიყვეთ.

2000-2004 წლებში ვსწავლობდი თბილისის ილია ჭავჭავაძის სახელობის უნივერსიტეტში (უცხოენების არა, სხვა რაღაც იყო :დ). სწავლის დაწყებიდანვე ძალიან დავუმეგობდით ერთმანეთს კურსელებმა, ნუ ეს ჩვეულებრივი ამბავია.

ერთ-ერთ კურსელს ჰქონდა(და ალბათ აქვს ახლაც) ე.წ. დაჩა შიდა ქართლში, რკონთან ახლოს, სოფელი ჩაჩუბეთის მიდამოებში. დაახლოებით სურათზე მონიშნულ ადგილასაა. დებილ გუგლ რუკებზე უფრო დეტალური რუკა ჰქონია ბინგს, სხვათაშორის :)

(გასადიდებლად დააწკაპუნეთ)

პირველად 2002 წელს წავედით 3 დღით, ივლისში, ექვსნი. მარშრუტი შემდეგია: თბილისიდან კასპამდე ელეკტრიჩკით, შემდეგ ”მარშრუტკა” ერთაწმინდამდე და 14 კილომეტრი მთებში ფეხით ჩაჩუბეთამდე. საზოგადო ტრანსპორტი არ დადის, თუმცა, გზაში შეიძლება ვინმეს ჩაუხტე, შეიძლება ვერ. ჩვენ არ გვიმართლებდა ხოლმე :)
მოკლედ, ჩავედით. კურსელის ორსართულიანი სახლი ყველაზე ბოლოა რიგში, სახლთან კი იწყება მდინარესთან ჩასასვლელი ბილიკი. აღმოვაჩინეთ, რომ ყველა ფანჯარაში შუშა ჩამტვრეული იყო, პირველ სართულზე კი ბედნიერად ცხოვრობდა ძროხების ჯგრო. გადავწყვიტეთ ბოლოს წინა სახლში გავჩერებულიყავით, მაგრამ იქ საწოლები არ იყო და ამ სახლიდან გადატანა დავიწყეთ. ბოლო საწოლი დაშლილი და ჭერზე იყო შეგდებული. ავედით ჭერზე და ვხედავთ - ცენტრში ჩამოკიდებულია თოკი და ამ თოკზე ჩამოკიდებულია თოჯინა, თვალები ახელილი აქვს და გვიყურებს.




თოჯინა მომეწონა, ჩამოვხსენი, შევკვეხე საწოლის რაღაც რკინების შორის, ეს ნაწილები გარეთ გავიტანეთ და ავაწყეთ საწოლი. რომ მიგვქონდა, მომეჩვენა, რომ თოჯინამ თავი მიაბრუნა ჩემი კურსელისკენ, ვუთხარი, თავი მოაბრუნა და გიყურებს მეთქი. არ მეგონა თუ ასეთი რეაქცია მოყვებოდა ჩემს ნათქვამს - დაიხავლა და დააგდო საწოლი - მეც დავინახეო და მეგონა მომეჩვენაო :)
როგორღაც მივიტანეთ ეს ყველაფერი, დავდგით. საღამოს კოცონი დავანთეთ და დავადგით ქვაბი, კარტოფილის მოსახარშად. ის თოჯინა სულ თან დამქონდა :D აი, ისიც, სხვათაშორის.

გადავარჩინე მეთქი, ვამბობდი, და ახლა სურვილებს ამისრულებს :)
მოკლედ, ღამე წესიერად ვერ დავიძინეთ, ტყიდან ხან  ხმები გვესმოდა, ხან გველანდებოდა რაღაც. დავიძინეთ გამთენიისას.
მეორე დღეს კი დილით ეს ჩემი თოჯინა ცეცხლში ჩაუგდიათ და დაწვეს :S რომ გავიღვიძე და გავედი გარეთ, მხოლოდ თითებიღა იყო დარჩენილი.
საღამოს ისევ კოცონი, კარტოფილი და არაყი კანისტრით :D ღამე ისევ ხმები, ხმაურები, სიმღერები და კვნესები, პლიუს ეს თოჯინა ელანდებოდა თითქმის ყველას. გადავირიე - რა ხდება მეთქი გარშემო, იმდენად მიყრუებული ადგილია, აშკარად რაღაც არანორმალური იყო.
მესამე დღეს ავდექით, ავიბარგეთ და  წავედით თბილისში.

დალშეეეე... :)
იმდენად მოგვეწონა ეს ცივილიზაციისგან მოწყვეტილობა, რომ გადავწყვიტეთ ზამთარშიც წავსულიყავით. ე.ი., წავედით 6 ბიჭი და ერთი "გოგო". ბრჭყალებში იმიტომ, რომ ნუ იმიტომ :)) ყვერებიანი ქალი.  ამჯერად შევსახლდით მესამე სახლში, რომელიც წარმოადგენდა ერთ ოთახს, რომლის მეორე ნახევარში იყო მოწყობილი "მეორე სართული" - საძინებელი თაროები. ამ თაროების შუაში ჩავაყენეთ ძველი კარი, ამ ყველაფერს გადავაფარეთ მატრასები და 4 კაცს ეძინა ამ "ვიპ"-ში :) გვქონდა შეშის ფეჩი, 1 სართულზე 3 საწოლი და პატარა მაგიდა და სკამები. მოვეწყეთ ძალიან კარგად.

წინა ჩამოსვლის ამბავი არც გაგვხსენებია.
მეორე დღეს ფეხით წავედით რკონში - თოვლი მუხლებამდე, მთები, კურდღლები - ზღაპარი! :) ამასობაში გავიცანით სოფლის მობინადრე ახალგაზრდა - გოჩა, რომელიც ცხენზე ამხედრებულმა დასდევდა კურდღლებს თოფით. მოკლედ, რკონში ძალიან კარგი დრო ვატარეთ. უკანა გზაზე სახლებიდან შემოგვძახა ვიღაცამ - მობრძანდით, ალბათ გშიათ, გწყურიათ და ა.შ. იქედან სიბნელეში და თოვლში ვიარეთ 6 კილომეტრი 2 საათის განმავლობაში, მაგრამ, სულ გვეკიდა :) არა და გოჩა გვაფრთხილებდა მგლები დარბიანო :შიში:
მესამე დღეს მასობრივად ვმკურნალობდით ჩაით და ძილით. გადაუღებლად თოვდა, ჩვენ კი შინ ვისხედით და ვერთობოდით.
ა, რისი თქმა დამავიწყდა, ფილტრიანი სიგარეტი გაგვითავდა მეორე დღესვე და სოფელში ვიყიდეთ ერთი ბლოკი ასტრა და ვყარდით, ვოტ. ასევე, გოჩამ რატომღაც გვიამბო, რომ ამ ადგილზე ძალიან ბევრი ბრძოლა იყოო და მოუსვენარი სულები რაღაცაო O_o
დაღამდა, ჩავწექით. ყველას მალევე დაეძინა. მე და ჩემი მეგობარი ვიწექით მეორე სართულზე, ფორტოჩკასთან და ვეწეოდით. ბოლო ნაპასების შემდეგ გამოვაღეთ ეს ფორტოჩკა ბიჩოკების გადასაგდებ და გვესმის - სახლთან ვიღაც დადის! თოვლი ჭრაჭუნობს ნაბიჯებისგან, ბუჩქს გამოედო, და რაღაცას ჩუმად ლაპარაკობს! ის ძმაკაცი ნახევრად მელოტი იყო, მაგრამ, ცხოვრებაში პირველად ჩემი თვალით დავინახე, როგორ დგება თმა ყალყზე. მე იმდენად დავიბენი და შემეშინდა, რომ ლაპარაკის უნარი დავკარგე და ვწკმუტუნებდი. ასე გაგრძელდა სადღაც 5 წამი, აშკარად აგრძელებდა ბოდიალს, თან უახლოვდებოდა სახლს. გვერდზე მწოლიარეს ფეხი ვატაკე და გავაღვიძე. რომ დაგვინახა, თვითონ ლამის ჩაიფსა, იმდენად უფერული სახეები და დიდი თვალები გვქონდა. მიხვდა, რომ რაღაც ხდებოდა. როგორც იქნა, ხმა ამოვიღე და ვიყვირე "ვვვვღაცაააააააარის!" ყველამ გაიღვიძა, ოპერატიულად გავცვივდით გარეთ ფანრებით, ცულებით და კომბლებით.

დანარჩენი მერე :)